Drummer/componist Thomas Grimmonprez (Lille 1973) hij volgde zijn studies aan het conservatorium in Parijs met als leraar o.a. de fameuze Daniel Humair. Hij is inmiddels een veelgevraagde drummer vooral in grotere bezettingen mede door zijn perfecte gevoel voor ritme. Thomas werkte met het Patrice Caratini Jazz Ensemble, de Dodecaband van Martial Solal, Le big band Lumière van Laurent Cugny en geregeld met het Brussels Jazz Orch. Hij vormde een trio met pianist Jérémie Ternoy en bassist Christophe Hache waarmee hi j de albums “Blue”(2009) en “Kaleidoscope”(2016) maakte. Op dit album presenteert hij zijn nieuwe quartet met Benjamin Moussay op piano, Manu Codjia op el. gitaar en Jérôme Richard op contrabas, op drie nummers is Matyas Szandai op de bas te horen.

Pianist Benjamin Moussay heeft vaak opgetreden als begeleider van zangeres Claudia Solal en trompettist Alain Vankenhove en hij maakt deel uit van het Atlas Trio van Louis Sclavis met Gilles Coronado op gitaar. Gitarist Codjia is lid van het Strada Sextet van Henri Texier, van Baby Boom van Daniel Humair en van diverse andere formaties met muzikanten als Eric Truffaz en Georqui Kornazov. Bassist Richard is lid van de Paris Jazz Big Band en het trio van Manu Codjia en als begeleider van Eric Legnini. “De titel “Big Wheel” verwijst naar onze relatie met beweging en tijd, de symbolische aard van het grote wiel inspireert mythes en heilige thema’s, het verwijst naar het idee van perfectie en bovenal verwijst het naar beweging, evolutie en naar dat wat komen gaat “, aldus Thomas in de hoestekst.

Het geluid van het quartet wordt sterk bepaald door de klankrijkdom die Codjia uit zijn gitaar weet te halen, niet alleen de gewone akkoorden en gitaar riffs maar ook allerlei dissonante geluiden die doen denken aan de tegenwoordig zo populaire elektronische toevoegingen maar het net niet zijn, er blijft een duidelijke structuur aanwezig. Hij doet me op bepaalde momenten denken aan gitaarfenomeen Bill Frisell en dat is zeker bedoeld als een compliment. Voor tegengas wordt gezorgd door pianist Benjamin Moussay waardoor er regelmatig een fraaie wisselwerking ontstaat tussen de uitgesponnen klanken van de el. gitaar en de sprankelende piano akkoorden, het is als een soort vraag- en antwoordspel, goed te horen op het nummer “Quiet”. Op “Spain Time” is het de piano van Moussay die de muzikale touwtjes in handen neemt, hetgeen weer een totaal ander klankbeeld teweeg brengt. Een over het algemeen vrij rustig klinkend album met een contemplatief karakter hetgeen de luisteraar noopt tot het in beweging zetten van de grijze massa.

Jan van Leersum.